Shqipëria s’mund të bëhet kamp përqëndrimi për refugjatët

Nga Sokol Shameti

Ata që po mundohen ta paraqesin Shqipërinë si një vend i cili po pranon “të strehojë” 600 mijë sirianët kanë një problem të vogël që duhet ta eleminojnë përpara se t’u ecë manipulimi.

Shqipëria nuk po bëhet tani së fundmi dhe krejt papritur e gatshme për të pritur refugjatë. Ky nuk është një gjest surprizues bujarie nga ana e Shqipërisë, gjë për të cilën klasa e saj udhëheqëse duhet të gostitet me karamele.

Shqipëria gjatë gjithë kësaj kohe ka qenë tashmë një vend i hapur për refugjatët e luftës e po ashtu edhe për emigrantët.

Sot e gjithë ditën, kushdo që e ndjen veten të rrezikuar në vendin e tij dhe që mendon se në Shqipëri mund të gjejë siguri, mbrojtje e mundësi për të jetuar më mirë se atje, është i lirë të vijë e askush nuk mund ta ndalojë. Këtë neve na e dikton jo vetëm tradita, por sidomos Kushtetuta jonë dhe konventat ndërkombëtare që ne kemi nënshkruar.

Mirëpo, ajo që Shqipëria dhe shqiptarët nuk duhet kurrsesi të pranojnë, është që vendi i tyre të trajtohet si një kamp përqendrimi, ku njerëzit mund të internohen me detyrim.

Dhe kjo është pikërisht ajo që po gatitet të ndodhë me këtë idenë brilante të kampeve të refugjatëve duke u shitur me pafytyrësi madje edhe si një aksion humanitar.

Ky akt privues për refugjatët dhe poshtërues për shqiptarët, po kryhet jo vetëm me kolaboracionizmin kuisling të bashibozukëve tanë vendorë, por edhe me “ndihmën” e pakursyer të qeverive në disa vende europiane, të cilat ideologjikisht e kanë të konsoliduar në CV këtë traditën e ngritjes së kampeve të përqendrimit.

PO! Shqipëria thotë se refugjatët janë të mirëpritur të vijnë tek ne nëse duan, kur të duan dhe sa të duan. Ndonëse, po ta mendosh, ka një arsye pse ata nuk i janë përgjigjur deri tani mikpritjes sonë. Ata e dinë se ndonëse vetë vijnë nga lufta, në statistika Shqipëria është vendi që ua kalon atyre për numër azilantësh, e ajo duhet shmangur ngase atje ka një gjë që nuk shkon.

T’i deportosh njerëzit që ikin nga lufta diku ku ngjet diçka edhe më e keqe se ajo që po i shtyn ata të lënë katandinë, nuk është t’i ndihmosh, por t’i dënosh ata njerëz. Në këtë mënyrë, orientimi masiv i refugjatëve drejt Shqipërisë dhe përqendrimi i tyre nëpër kampet e atjeshme, nuk është shpëtim por rrezik për ta.

Prandaj JO! Shqiptarët nuk duhet të pranojnë që refugjatët e luftës t’u dorëzohen planeve për internim, qoftë ky internim edhe në Shqipëri. Kjo do të ishte njëlloj sikur të pranonim t’u dorëzonim hebrenjtë planeve shfarosëse të ustallarëve të Luftës II Botërore.

Dhe sot pas gati 80 vjetësh një gjë e tillë është sërish çnjerëzore dhe e papranueshme.