Letër nga Kejsi…
Historia ime
Data 20 shtator 2011, si cdo dit duhet t dilja dhe t takoja t dashuren time, ishte dit e bukur, mbasi e takova dhe ndenja me ate per rreth 2 or, mora 1 telefonat nga 1 mik qe me t cilin e kishim len te dilnim per kafe dola nga lokali bashk me ate .. kur u nisa t ikja asaj ju mbushen syt me lot.. po e shikoja i habitur, e pyeta :cke? mu pergjigj :”kam 1 parandjenj tkeqe” .. e putha i buzqesha dhe i thash se do e telefonoja .. (e dashura ime nuk ishte shqiptare)), u nisa bashk me miqt e mi .. mbas 3 oresh me telefonoj shoqa e saj … m thot qe kishte ndodh 1 aksident dhe Xhulia nuk ishte mir … nuk prita aspak… arrita n vend ngjarje .. pash shoqen e saj qe ishte ul n sendiljen e pasme te 1 makine policie … vrapova dhe e pyta se ca kishte ndodh … ajo ishte e mbeshtjell me 1 batanije dhe afer kishte 1 psikolog .. filloj t qante me dens dhe mtha qe Xhulian e aksidentoj 1 makin dhe ajo nuk mbijetoj… u nisa drrejt spitalit me te afert .. kur arrita ,pyeta per te.. mthan qe e kishin trraferuar ne morg (per shkak se i ishte perplas fort koka ne tok)) mas 15 minutash arrita ne morg.. mbizotronte qetesia.. takova familjen e saj .. mami asaj po kalonte ne gjendje shoku vellai asaj mperqafoj dhe pyeste veten PSE… ishin caste t veshtira ..Xhulia nuk jetonte me .. preferoja qe shtrrir ne ate krevat te isha un e jo ajo .. ndjeva qe isha e pafuqishme ..kembet me trradhtuan u ula pertok dhe nuk po qaja ndonse ne sy kisha lot … mbasi e percollem per n boten tjt u mbylla n dhomen time .. mu deshe 5 vite t merrja veten ..cdo dit kur cohem ne mengjes instiktivisht shikoj telefonin “pres sms-t e asaj” por qe ato sms qe me zbukuronin diten nuk do vin me kurr sot i ruaj lidhjet me familjen e asaj qe nuk e mesuan asnjehere cila ishte lidhja jone e vertete… Dhe askush nuk e kuptoi arsyen reale te vdekjes se saj. Sot, ende mendoj te dal para botes dhe rrethit e te them te verteten…por kam frike… Kam shume frike.
Diskutime rreth kësaj post