A do të arrestohet Sali Berisha, prej dëshmive të Izetit?

Nga Eduard Zaloshnja

Deri në 14 shkurt të këtij viti, ka patur raste kur nuk u ishte dhënë viza amerikane personave publikë shqiptarë. Por mosdhënia e vizës nga konsullata amerikane është justifikuar me shkaqe administrative, pavarësisht se arsyeja e vërtetë mund të ketë qenë tjetër. Dhe mosdhënia e vizës nuk ua ka hequr mundësinë disave prej tyre, për të marrë vizë amerikane në një kohë të mëvonshme.

Ndërsa në 14 shkurt, për herë të parë në historinë e marrëdhënieve shqiptaro-amerikane, një person publik shqiptar është shpallur person non-grata nga Departamenti i Shtetit amerikan. Ish-kryeprokurorit Adriatik Llalla i ndalohet të shkelë në SHBA, sepse, sipas informacioneve të besueshme të Departamentit të Shtetit, ai ka qenë i përfshirë në afera të mëdha korrupsioni.

Ky është paralajmërimi më serioz zyrtar që u bëhet “peshqve” të mëdhenj shqiptarë nga aleati ynë strategjik, i cili është i vendosur për t’i dhënë fund pandëshkueshmërisë së këtyre lloj “peshqve” në Shqipëri. Dhe me mbështetjen e hapur që ambasada amerikane i ka dhënë kryeprokurores së re shqiptare, duket se fushata për të ndëshkuar “të pandëshkueshmit” sapo ka filluar.

Një “peshk” i madh (për të mos thënë peshkaqen), që ndihet i kërcënuar nga ikja/demaskimi i Llallës dhe ardhja e kryeprokurores së mbështetur nga amerikanët është Sali Berisha. Dhe ja përse.

Fill pasi kryeprokurorja e re mori frenat e prokurorisë në dorë, shteti turk pranoi një kërkesë 12-vjeçare të shtetit shqiptar, për ekstradimin e Izet Haxhisë. Ky i fundit është dënuar me vendim të formës së prerë, si personi që nxori në pritë Azem Hajdarin, natën fatale të 12 shtatorit 1998. Kërkesa e  Shqipërisë nuk u mor parasysh nga shteti turk, kur në pushtet ishte Berisha, apo kur në krye të prokurorisë ishte personi që ambasada amerikane e ka akuzuar se nuk hetonte “peshq të mëdhenj”.

Dhe gjatë gjithë këtyre viteve, Haxhia ka dhënë intervista pafund nga Turqia, në të cilat ka deklaruar se ishte Berisha, në fakt, ai që e kishte nxjerrë në pritë Azemin. Sipas tij, ai është dënuar vetëm prej një dëshmie të rreme të Berishës, i cili, për të mbuluar gjurmët e veta, bëri fajtor Haxhinë. Dhe ky i fundit është përbetuar se do të kthehet një ditë në Shqipëri, për të provuar fajësinë e Berishës dhe pafajësinë e tij, por vetëm kur drejtësia të mos jetë më në duart e Berishës.

Dhe kjo ditë duket se po vjen së shpejti.

Por a do ta dënojë drejtësia e re Berishën, duke liruar Haxhinë, bazuar në dëshminë e këtij të fundit? Haxhia, në fakt, pretendon se ka prova materiale (regjistrime, tabulate) në mbështetje të deklaratave të tij. Dhe natyrshëm lind pyetja që në qoftë se ai i ka patur ato prova, përse nuk ua paraqiti prokurorëve norvegjezë, kur përgatitën dosjen e vrasjes së Azemit.

Gjasat janë që do të kemi thjesht një ballafaqim të fjalës së Berishës ndaj asaj të Haxhisë. Por bazuar vetëm në fjalën e këtij të fundit, është e vështirë ta çosh në burg liderin de facto të opozitës. Trazirat politike do të ishin të pashmangshme në këtë rast.

Është mëse e qartë që SHBA dëshiron të ndëshkohen “të pandëshkueshmit” e derisotëm. Por ndëshkimet i dëshiron të bazuara në prova të pakundërshtueshme, në mënyrë që edhe opinioni publik të bindet për drejtësinë e dënimit. Dhe Berisha mund të ketë bërë zullume të tjera, për të cilat FBI-ja ka prova shkencore (kujtoni raportin e FBI-së për ngjarjen e 21 janarit 2011). Por ato janë një kapitull tjetër, më i gjatë…

Në këto kushte, lind pyetja se përse Rama ka këmbëngulur kaq fort tek miku i tij Erdogan, për ta ekstraduar Izet Haxhinë pikërisht tani.

Duket se Rama, përmes sjelljes së Haxhisë në Shqipëri, synon ta ngrejë stekën sa më lart për Berishën. Duke u rihapur çështja “Hajdari”, e cila do të thithte pa diskutim vëmendjen e opinionit publik, mund të mos bëjnë më dhe aq shumë bujë arrestimet e pritshme të ish-vartësve të Berishës, apo të ndonjë familjari të tij.

Të kujton kjo taktikë e Ramës taktikat e luftës guerrile, ku sulmohet armiku në pikën më të fortë, jo për ta mundur drejtpërdrejt atë, por thjesht për t’i hequr vëmendjen nga pikat e tjera më të dobëta. Objektivi i vërtetë i sulmit në këtë rast, janë pikërisht këto pika të dobëta…