Nga Anri Bala
Ju kujtohet kur Lulziu u tregonte përralla çadristëve dhe ç’është e vërteta… i kishte lezet?! Ma hiqte vërtetë mallin e teta Aishes, i pozicionuar aty bukur, në qendër të çadrës. Por, kurrsesi nuk mund ta krahasoj, me aktoren me fytyrë e diksion të bukur të emisionit “Na ishte njëherë”.
Ama, të them të vërtetën, si Aishe Stari dhe Lulziu, një gjë e kanë të përbashkët: Të dy na kanë bërë të gajasemi pafund me batutat e tyre! Aisheja në skenat e mëdha të humorit dhe Lulziu me fjalimet e tij komike.
E ruaj akoma të freskët kujtimin, kur sa herë dilte e fliste Lulnxiu nga çadra, të gjithë gajaseshin me lot, aq shumë qeshnin e talleshin me të, sa dilte nga vetja dhe vazhdonte të qeshte dhe vet pas të tjerëve. Këtu Lulziu, lindi si klloun i politikës!
Ky prefesion nuk është i mësuar, por dhuratë e natyrës që shfaqet herët a vonë. Ndaj, nuk mund të ndalet, vazhdon ta bëj ende, edhe pse kllouni si gjithë kllounët, e di dhe e kupton se, nuk është mirë të jesh palaço, mirëpo ai ka hyrë aq shumë në rol sa tani nuk del dot!
Besoj se i mbani mend shpërthimet e papritura ndaj ndërkombëtarëve, të cilët arritën deri në atë pikë sa t’i quante: “… lobistë europianë e amerikanë… fundërrina morale, që bëjnë duanë e krimit të organizuar dhe qeverisë më të korruptuar të Europës.”
E për tu bërë edhe më i besuar, nisi të flasë për fitoren, që ishte thjesht çështje ditësh, teksa Zhela-li mbante në duar foton e presidentit të sapozgjedhur amerikan, të cilit i kishte vendosur dhe emrin e rrugës, teksa Basha vazhdoi se: “Ju thashë kur u ktheva nga Uashingtoni, se gjërat po ndryshojnë dhe kanë ndryshuar dhe dje bota, u bë dëshmitare e rindezjes së shpresës dhe konfirmimit të lidershipit të SHBA!”
Por çuditërisht dhe mjerisht për të, tashmë ishte zbuluar se, ishte vetëm një gënjeshtar, që bridhte me torbën e mashtrimit, si hajmali shpëtimi të vetvetes. Njerëzit pothuajse e kishin harruar, por edhe ai i kishte harruar “ndërkombëtarët”, pasi të vetmet ndërkombëtarë që e përshëndesnin Lulziun, ishin tabelat e rrugëve të Zhela-lit.
Mirëpo, përdreq u kujtua për t’i kujtuar, se kllouni ishte akoma aty, mes partive popullore europiane dhe i vetmi që e takoi ishte Jozef Daul. Deklarata e tij, se do e përkrahte Lulin në luftën antikorrupsion kur të vinte në pushtet, që nuk ka gjasa të ndodh kurrë… ishte një shuplakë tjetër më e fortë, e dhënë nga gjoja “aleatët” e tij.
I zhgënjyer edhe pas tentativës së nënkryetares së FRPD-së, që kishte marrë përsipër “diskretitimin” e Ramës në Bruksel, me një sulm qesharak për Tahirin, Habilin e Balilin, të shkruajtur keq nga palaçot e SHQUP-it, Lulziu e ka krijuar idenë, se si mund të dalë nga gropa e zezë, ku është zhytur. Tashmë është në pozitën e derrit të egër, që duhet tu shpëtoi edhe qenëve, edhe gjahtarit.
Me thënë të drejtën, qentë nga mbrapa i janë shtuar shumë, ndërsa gjuetari është një dhe i vetëm, populli që aspiron Europën. I vetmuar pa përkrahje, kllouni i ka shpallur luftën e dytë amerikanëve dhe europianëve, e si i frikësuar nga gjithë ato mëkate që ka për të larë, shpreson tek e pamundura: Xhaketa e varur e Berishës, Llalla të mos hiqet nga varësja, në krye të organit të akuzës.
Kjo nuk mund të ndodhi, por edhe sikur të ndodhë, vetëm se do i shtonte pritjen e tmerrit, e për të do ishte më mirë të pranoi fundin e tmerrshëm, që herët a vonë vjen për çdo mashtrues, vjedhës, vrasës apo grabitës.
Lider qesharak, që edhe nëse s’do ta ketë më mbrojtësin Llalla, s’ka pse frikësohet. Si palaço cirku, ka humor të paparë, që bën edhe “drurët të qeshin”, e me pak fat, ndoshta mund t’i shpëtoi kapjes së sapunit, në banjot e hotelit papagesë!/Zathur.net
Diskutime rreth kësaj post