8 thëniet më brilante të Umberto Eco-s

Umberto Eco, shkrimtari më i shitur dhe akademiku italian ndërroi jetë në moshën 84-vjeçare. I njohur për filozofinë e mahnitshme, ai preku shpirtin njerëzor në kërkim të një kuptimi. Më poshtë janë tetë citimet të tij që duhen mbajtur mend.

1- Çfarë është dashuria? Nuk ka asgjë në botë qoftë humane apo djallëzore apo çfarëdoqoftë që mund të deportojë në shpirtin e njeriut si dashuria.. ― Emri i Trëndafilit

2- Mendoj se një libër duhet të gjykohet 10 vite, pasi ta kesh lexuar dhe rilexuar. Unë gjithmonë jam përkufizuar si shume filozofik dhe i vështirë… Pastaj unë shkrova një novelë lehtësisht të kuptueshme dhe në një gjuhë shumë të qartë… Dhe nga të gjithë novelat e mia ajo është shitur më pak..Njerëzit janë lodhur nga gjërat e thjeshta. Ata duan të sfidohen.. – intervistë për Guardian in 2011

3- Të gjithë historitë që dua të shkruaj më ndjekin kur unë jam në dhomën time, më duket sikur ata të gjithë janë rreth meje, djajtë e vegjël që më pëshpëritin në vesh më prekin hundën dhe më thonë: “Zotëri më shkruaj, unë jam i bukur”.

4- Në mëngjesin 27 Gushtit, 1944 dëgjova në radio se fashizmi kishte rënë dhe Musolini ishte arrestuar. Kur mamaja ime më dërgoi për të blerë një gazetë, kuptova që gazetat kishin tituj të ndryshëm. Për më tepër pasi lexova titujt e mësova që dhe flisnin për gjëra komplet të ndryshme. Atëherë flitej për të njëjtën parti në forma të ndryshme, tani e kuptoj që dhe shumë parti mund të ekzistojnë brenda një vendi.–

5- Librat nuk janë bërë për tu besuar, por për t’u hetuar. Kur lexojmë një libër nuk duhet të pyesim veten çfarë thotë, por çfarë nënkupton.. – Emri i Trëndafilit

6- Duhet të jem në paqe. E kam kuptuar. A nuk thonë disa se paqja vjen nga të kuptuarit? Unë e kam kuptuar. Duhet të jem në paqe.

7- Një hero i vërtetë është ai që gabimisht bëhet hero, ai ëndërron për të qenë një person i ndershëm si çdokush tjetër.

8- Si ndihet një person kur shikon qiellin? Ai mendon se nuk ka prekur mjaftueshëm për të përshkruar atë që po sheh. Megjithatë njerëzit gjithmonë vazhdojnë të përshkruajnë qiellin thjesht duke listuar çfarë po shohin. Ne kemi një limit, një limit që na heq kurajon, një limit njerëzor: vdekjen. Ja pse ne i pëlqejmë gjërat që nuk kanë limite dhe as funde. Është një mënyrë për të shpëtuar nga mendimet tona rreth vdekjes. Më mirë listojmë çdo gjë, ne nuk duam të vdesim.